Ποιοι/ες είμαστε

“Είμαστε εκείνες και εκείνοι, εκείνοι και εκείνες!”

Είμαστε εκείνες και εκείνοι που εδώ και ένα χρόνο έχουμε κλειστεί σπίτια μας λόγω του λοκντάουν μακριά από φίλους και φίλες με την αίσθηση της απομόνωσης συνεχώς να μας πνίγει.

Εκείνες και εκείνοι που ζούμε με τον φόβο της πανδημίας για εμάς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αφού με τη διάλυση της δημόσιας υγείας από όλες τις κυβερνήσεις ξέρουμε πως μπορεί να μην καταφέρουμε να έχουμε την περίθαλψη που θα χρειαστούμε αν κολλήσουμε.

Είμαστε εκείνοι και εκείνες που έχουμε βγει σε αναστολή και το επίδομα που παίρνουμε δεν αρκεί για να ζήσουμε, που ζούμε με το φόβο της απόλυσης μετά από όλο αυτό το διάστημα. Εκείνες και εκείνοι που δουλεύουμε μαύρα χωρίς ένσημα και ανασφάλιστα και δεν δικαιούμαστε το επίδομα.

Εκείνες και εκείνοι που δεν την παλεύουμε άλλο μπροστά σε μια οθόνη να εργαζόμαστε με ελαστικό ωράριο χωρίς να μπορούμε να κοινωνικοποιηθούμε με τους/τις συναδέλφους/ισσες μας, να διεκδικήσουμε.

Εκείνες και εκείνοι που δεν αντέχουμε άλλο την τηλεεκπαίδευση, γιατί η εκπαιδευτική διαδικασία δε χωράει σε μια οθόνη.

Εκείνοι και εκείνες που στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους μετανάστες και τις μετανάστριες που ζουν εγκλωβισμένοι/ες και συνωστισμένοι/ες σε κάποιο hotspot με αυξημένο τον κίνδυνο μετάδοσης και χωρίς τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής.

Εκείνοι και εκείνες που μας απαγορεύουν να έρθουμε σε επαφή με τους "τρελούς" γείτονες, φίλους, συγγενείς μας στα ψυχιατρεία μην τυχόν και ο λόγος τους ακουστεί στη γειτονιά μας, μην τυχόν και κάτσουν στην πλατεία, μην τυχόν και περπατήσουν στους δρόμους.

Εκείνες και εκείνοι που επωμιζόμαστε το βάρος της πανδημίας με το δόγμα της “ατομικής ευθύνης” και την παράλληλη άρνηση από την κυβέρνηση για ενίσχυση του ΕΣΥ. Εκείνες και εκείνοι που έχουμε στριμώξει τη ζωή μας σε 6 κωδικούς και έχουμε συνηθίσει να νιώθουμε ημιπαράνομοι/ες όταν κάνουμε κάτι έξω από τη διαδρομή δουλειά- σπίτι - supermarket. Kαι όλο αυτό με το φόβο τη καταστολής, της αστυνομικής βίας και της οικονομικής τρομοκρατίας των προστίμων.

Είμαστε εκείνες και εκείνοι που θέλουμε τις γειτονιές μας ζωντανές, τις πλατείες μας και τους δημόσιους χώρους ελεύθερους!

Εκείνες και εκείνοι που αντιλαμβανόμαστε πως όλα αυτά δεν αντιμετωπίζονται ατομικά, πως όλα αυτά δεν θα τελειώσουν με το τέλος της πανδημίας, πως όλα αυτά δεν άρχισαν με την αρχή της πανδημίας! Ζούμε σε μια γειτονιά στην οποία όλα αυτά τα ζητήματα γίνονται πιο επιτακτικά αν σκεφτούμε ότι έχουμε δίπλα μας το Αττικό νοσοκομείο, όπου οι υγειονομικοί παλεύουν για ενίσχυση του ΕΣΥ όλο το προηγούμενο διάστημα, χώρους συνωστισμού και εγκλεισμού όπως είναι το hotspot στο Σκαραμαγκά και τα δύο ψυχιατρεία στα οποία ζουν άνθρωποι που η κυβέρνηση, το κράτος και οι «από τα πάνω» έχουν καταδικάσει και μπροστά στην πανδημία αφού δεν έχει πάρει κανένα μέτρο ! Ο κοινός αγώνας λοιπόν γίνεται πιο επιτακτικός από ποτέ!

Σε μια προσπάθεια, λοιπόν, να συλλογικοποιήσουμε τους προβληματισμούς μας, κόντρα στον ατομικό δρόμο, συζητάμε από τα κάτω και δρούμε αυτοοργανωμένα! Κόντρα σε διαχειριστικές, κυβερνητικές λογικές και θεσμική εκπροσώπηση, κόντρα σε φασιστικές, ρατσιστικές, σεξιστικές αντιλήψεις δημιουργούμε το χώρο στη γειτονιά μέσα από τον οποίο θα παλέψουμε για όλα αυτά!

Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης στο Χαϊδάρι